Erhan Tanta

Sapanca, yıl boyunca yaşanması gereken hareketliliği genel anlamda yaz aylarına sığdırır. Sosyal ve ekonomik manada. Sonbaharla başlayan durağanlaşma süreci kış aylarında sessizliğe, ilkbaharda ise hafif kıpırdanmalarla neticelenir klasik olarak. Eğitim – Öğretim sezonunun kapanarak yaz tatilinin başlaması ve buna eşzamanlı olarak düğün sezonunun açılması birçok sektörü ayaklandırmaktaydı. İlçe üretim ekonomisi modelinden uzaklaşınca ister istemez tüketim ekonomisine kucak açtı. Birileri gelecek, maksatlı maksatsız para harcayacak ki çark dönsün. Son bir kaç yıldır ilçemizde ciddi bir hareketliliğin olduğu aşikardı. Özellikle körfez ülke vatandaşlarının yaptığı yatırımlar ve günübirlik ziyaretler ilçedeki hareketliliğin amiral gemisiydi. Beklentilerin artmasıyla yeni yeni ara sektörlerin doğmasının önü açıldı. Bu canlılığın bir temel altyapısı var mıydı? Elbette yoktu. Kendiliğinden oluşması en makbul olan yönetim biçimiydi. Geçmiş yazılarımda onlarca kez bu konuya açıklık getirdim....

Yaklaşık altı aydır Kuvayi Milliye Caddesini Özkum’a bağlayan yağmur kanalı ve Mehter Caddesini Vakıf’a bağlayan alt geçidin civarında inanılmaz bir lağım kokusu var. Yağmur olsa da olmasa da o koku uzun bir süredir orada baki. Her geliş geçimizde o baskın koku ciğerlerimize teneffüs etmekte. Sapanca’nın sahile bağlanan alternatifsiz tek güzergahı’nda böylesine önemli bir soruna uzun bir süredir çözüm bulunamıyor olması da gerçekten çok garip. Hemen dibinde 4 yıldızlı bir otel, sağ yakasında düğün salonu, site sakinleri, restoranlar, sol tarafında tüm kıyı boyu, siteler ve turistik işletmeler bu konudan hiç mi muzdarip değiller! İlçe halkı, yerli ve yabancı misafirler Sapanca sahiline inebilmek için bu arteri kullanmak zorunda. Bu hafta ki köşemde kanalizasyon problemini gündem maddesi olarak belirleyince herkesin kullandığı bir bölgeyi örnek vermek suretiyle konunun yaşam standartları için ne denli önem arz ettiğini gözler önüne sermek istedim. Sapanca altyapısının mevcut kapasitey...

Teknoloji hayli ilerledi. Şöyle ki her geçen gün kendi rekorunu tazelemekle meşgul. Sınırları aşan buluşlar önümüze hazır tepsiyle sunulmakta. Bizlerde önümüze konulanları sorgusuz sualsiz hızlı bir şekilde tüketme, son sürümleri kullanırken mevcutla yetinmeyip yenisinin nasıl farklılıklar getireceğini hesap eder olduk. Mobil teknoloji bağımlılığımız öyle bir hal aldı ki, sokakta yürürken, toplu taşıtımda yolculuk yaparken, arkadaş ortamında otururken, hastanede bekleme salonunda beklerken, süper markette kasa kuyruğunda sırada iken daha da ötesi hayatımızın her karesinde telefonlar elimizden düşmüyor. Sosyal paylaşım siteleri, haber kanalları, gazeteler, magazin dergileri, gündelik ihtiyaçlar, her hobiye uygun uygulamalar, keyif almak istediğiniz ve arzuladığınız ne varsa parmağınızın ucunda. Sosyal bağımlılık kontrol altında mı tabii ki hayır! İnsanoğlu üretkenlikten uzaklaşıp kendini tamamen sanal ortamın esiri haline getirirken yol aldığı sürecin bile farkında değil! Aynı beton ...

Son günlerde gerek ülkemizde gerekse de dünya çapında yaşanılan gerginlikler, gerilimler, olumsuzluklar, psikolojik harpler, ekonomik darbeler, hayat pahalılığı, kontrolden çıkan tavır ve davranışlar doğrusu yaşam kalitemizi iyice düşürdü. Bu nedenle keyifli bir hikaye okumanızı sağlayarak biraz olsun etrafınızda cirit atan tüm negatif gelişmelerden sizleri bir nebze uzaklaştırmak istedim.   Tamamen gerçek bir olaydır. Yaşanmış bir iş başvuru hikâyesi. Bir gazetenin köşe yazarı bu yaşanmış hikayeyi köşesine taşıdı.(Kaynak: Mustafa Özel) İş bulabilme heyecanıyla boş bulduğu her formu doldurup, onlarca iş görüşmesine çağırılıp, her seferinde eli boş dönen bir emekçinin kağıda döktüğü sessiz haykırışının neticesi.     İşte klasik bir başvuru formu daha dolduran Mehmet Tartar'ın, iş başvuru formunda kendisine sorulan sorulara verdiği cevaplar;   1. Adınız Soyadınız : Mehmet TARTAR  2. Yaşınız :  Yirmi sekiz. (28) 3. Şirketimizdeki hangi pozisyon için b...