Erhan Tanta

Doğru olanı söyledik. Doğru olan gecikmeli olsa da yapıldı. Sapancaspor, Belediye’ye teslim edildi. Bu gelişmeden taraf olan tüm kesimler kazançlı çıktı. Sapancaspor, maddi ve manevi yönden dibe vurmuştu. Çok acil refleks geliştirilmeliydi. Kan değişimiyle birlikte düşüş süreci bir nebze tabana oturtulmalıydı. Geçen haftaki yazımda da bahsetmiştim. Sapancaspor, 65 yıllık en yegane kazanımını kaybetmek üzereydi. Buna kayıtsız kalmam düşünülemezdi. Küme düşebilirsin. Finansal zorluk içerisine girebilirsin. Yırtık formayla sahaya çıkabilirsin. Soyunma odası bulamayabilirsin. Çift kale yapacak sahaya sahip olmayabilirsin. Keza, Sapancaspor’un geçmiş yıllarda bugünden daha ağır şartlarla da boğuştuğunu yakinen biliriz. Fakat her ne olursa olsun hiçbir dönem renkleri uğruna yağmur çamur, kar kış deplasman demeden tribünlerde yerini almaktan vazgeçmeyen vefakar taraftarını kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalmamıştı. Sapancaspor demek, sevdalı gönüller demektir. Siz zannetmeyin ki tezah...

Sapanca coğrafi ve nitelik olarak çığır açabilecek tüm imkanlara sahip. İlçenin kaynakları yerli yerinde kullanıldığında, plan ve projelendirilmesi profesyonel beyinler tarafından hazırlandığında, halk bütünüyle hareketin içerisine angaje olduğunda, aileler üzerlerine vazife olan sorumlulukları üstlendiğinde, ustalar, bilgi, birikim ve tecrübelerini yiğitlere aktardığında emin olun ki çığır açacak gelişmelerin ayak seslerini vurgulu ve görkemli bir şekilde duymaya başlayacağız. Sporun birleştirici, bütünleştirici ve kaynaştırıcı özelliği tüm toplum tarafından kayıtsız şartsız kabul görmektedir. Kişisel farklılıklar, karşıt görüşler, zıt karakterler, apayrı bedenler, birbirinden farklı diller sporsal faaliyetlerin getirmiş olduğu evrenselliğin çatısı altında bir ve beraber olabilmektedir. Sapanca hiçbir zaman ihtiyaç duymadığı kadar şimdilerde rol modellere ve kanaat önderlerine ihtiyaç duymaktadır. Bizlere düşen görev Sahra’daki kum fırtınaları ve kavurucu sıcakların amansız zorluğun...

Her şeyi alt ettik. Kulübe çağ atlattık. Marka değerini zirvelere taşıdık. Bir tek satmadığımız kaldı. Şimdi onu nasıl becerebilirizin derdindeyiz. Kulağınıza gelmiştir. Son 3 – 5 yıldaki tüm kazanımlarını kaybeden Sapancaspor’un maalesef içi tamamen boşaltıldı. Maddi kayıptan bahsetmeyeceğim. Daha kötüsünden. Sapancaspor’un en değerli hazinesi nasıl da insafsızca tüketiliyor. Sapancaspor, manevi bir çöküntünün, buhranın içerisine itildi. Taraftarı, tribün kültürü, hafta sonunun merakla gelmesini bekleyen genç nesli, sıcak çayların eşliğinde taburelerde yapılan maç kritikleri, ilçenin simgesi haline gelmiş bayrak donatıları, yeşille beyaza boyanan kaldırımlar, altyapısında çocuklarının forma giyebilmesi için mücadeleye girişen ailelerin heyecanları ve daha niceleri yok olup gitmenin eşiğinde.  Belediye Başkanımız Aydın Yılmazer’i tebrik ve takdir etmiştik. Neden? 12 yıl aradan sonra imkansız gibi gözüken bir başarıya paydaş olduğu için. Doğrularıyla, yanlışlarıyla. İlçe olarak...

2017 yılı Sapanca sporu için tam hayal kırıklıkları ile anılacakken imdada Sapanca Salon Sporları yetişti. Minder sporlarında gelen şampiyonluklar geleceğe dair bakış açılarımızı birden bire değiştiriverdi. Hep söylenip dururuz ya, ne olacak bu genç neslin hali hep kötüye gidiyor diye. Tabii ki bunu söylerken de söylemlerimiz kuruntudan öteye geçmez. Taşın altına elimizi sokmak zaten toplum olarak oldu olası hiç işimize gelmez. Oturduğumuz sıcak koltuklardan,  buz gibi soğuk duvarlar arasında dişini tırnağına takarak gayret gösteren, imkansızlıkları imkana dönüştürüp şampiyonalara sporcu götüren hocalara bir de akıl veririz. 2017 yılını bir bütün halinde değerlendirdiğimizde; Sapancaspor, Mart ayından Aralık ayının son gününe kadar gösterdiği kötü performansla 65 yıllık tarihi birikimi zedeledi. Sürekli marka değerini örseleyecek sansasyonel gelişmelerle basına malzeme oldu.  Koca çınar ağır bir hastalıkla karşı karşıya. Kovuktan gövdeye yayılan virüs tüm bedeni sarmadan müd...