Erhan Tanta

Hatırlar mısınız? Sapanca Belediyesi öncülüğünde ilçemizde Kulüpler Birliği adında bir yapı oluşturulmuştu. Bu yapının içerisinde ilçemizde faaliyet gösteren kulüplerimiz yer almıştı. Kulüp başkanları bu yapının içerisinde temsil yetkisi almışlardı. Aslında niyet edilmek isteneni dönem itibariyle biz de desteklemiştik. Hatırladınız mı? Evet evet gözünüzün önüne şimdi geldi. Çünkü kurulduktan sonra birkaç sefer fotoğrafları medyaya yansıyan toplantılar görmüştük. Sonra? Ben de bilmiyorum akıbetini. Çünkü Kulüpler Birliği’nde var olanlar da bilmiyorlar ne olduğunu! O ona mı kızmış ne? Galiba onun dediği değil de öbürünün dediği oluyormuş hep! Bunlar her zaman olduğu gibi sahne önünde değil de kuliste kurulan cümlelerdi. Oysaki medyaya yansımış toplantılar, ilçemiz için en önemli kararların alındığı Halkın Meclisi’nde yapılmıştı. Halkın Meclisi’nde toplanılıp bir de mesaj verilmişti ilçe halkına. Ne diyordu mesajda; ilçemizde yaşayan gençlerimiz için özel çalışmalar yapılacak. Onları kö...

Sapancaspor’la tanıştığım tarihten bu güne ilk defa Sapancaspor futbol takımının kendi sahasında deplasmandaymış gibi muamale gördüğüne şahit oldum. Sapancalı, Sapancaspor kültüründen uzaklaşmaya başladı. Rakip takımların seyircileri kendi sahalarındaymışçasına akustiğe hakim oluyorlar, maçın gidişatına etki edebiliyorlar. İki hafta önce Zaferspor karşısında tribünlerimizde toplasanız elli kişi yoktu. Bu hafta Gebzespor ve seyircisi sanki maç Gebze’de oynanıyormuşcasının psikolojik rahatlığıyla maçı bitirdi. Sapancaspor yönetimine talip olan daha sonra yönetimi devralan kardeşlerimiz biz tribünden geliyoruz, Sapancaspor’a sahip çıkıyoruz sloganlarıyla kendilerine zemin hazırlamışlardı. Sapancaspor , Sapancamızın ciddi bir kültür birikimidir. Unutulmaya yüz tutmuş yüzlerce gelenek ve göreneğimizin arasında ayakta kalmayı başarabilmiş bir olgumuzdur. Üzülerek söylüyorum ki tribünden gelen kardeşlerimiz,   Sapancaspor’u iç saha maçlarında taraftarsız oynamaya mahkum etmiş durumdalar...

Sapancaspor, deplasmandan mağlup döndü. Adapazarıspor’un galip geldiği, Karasuspor’un kaybettiği haftada rakiplerimizle aramızdaki puan farkı açılmaya devam etti. Sapancaspor, ufaktan ufaktan Süper Amatöre doğru yol alıyor. Profesyonel liglerde fırtına gibi esen Sapancaspor küme düştükten tam 12 yıl sonra bir üst lige çıkmayı başarmıştı. Küme düşmesiyle birlikte kulübün gündemi kaybolmuş kapıya kilit vurulma noktasına kadar gelmişti. Neredeyse 2’nci amatör kümeye kadar freni boşalmış kamyon gibi salınmıştık. Bu boşvermişlikte her şeyini kaybeden Sapancaspor’u ayakta tutabilen tek ve yegane varlığı büyük taraftarıydı. Düşünüyorum da, bu sezon Sapancaspor küme düşse gelecek yıllarda karşılık bulabileceği neyi kaldı? Dışarıdan bakıldığında Sapancaspor’u tribünden gelen kardeşlerimiz yönetiyor. Sapancaspor iç saha maçlarında deplasman takımı gibi muamele görüyor. Geçen hafta tribünde 50 kişi yoktu. Zaferspor taraftarı tribünü ve maçın gidişatını ele aldı. Ne yaman çelişki! Tribünden geli...

Sapancaspor her geçen hafta irtifa kaybediyor. Tüm kazanımlarını bir bir yitiriyor. Plan, program, ahenk, düzen, nizam, intizam hak getire. Tespihin ipi koptu. Boncuklar bir oraya bir buraya savrulmuş durumda. Belki de ilerleyen haftalar içinden çıkılmaz bir hale dönüşecek. Rakiplerimizin tökezlemesine, ayaklarının birbirine takılmasına, tümsekten geçememelerine rağmen hiçbir refleks gösteremiyoruz. Zaferspor müsabakası haftanın Zaferi olsun istemiştik. Tribüne adım attığımda sersemledim. Koltuklarda yeller esiyordu. Heyecan bitmişti. Koltuklarda in cin top oynuyordu. Sapanca tarihinin görülmüş en kötü organizasyonlarından biriydi. Rakip takım seyircilerinin bağrış çağırışları toki duvarından yankı yapınca kendimi deplasmanda hissettim. Oyuncularımız maça bitkin başladılar. Gözüm yedek kulübemize ilişti. Hocalarımız yoktu. Takımda heyecan namına bir gram belirti yoktu. O anda öğrendim ki hocalarımız Bursa deplasmanı dönüşü sessiz sedasız takımdan ayrılmışlar. Sezon başı taraflar aras...